Danique: "Achteraf waren de symptomen heel duidelijk, maar ik ben er toch per toeval achtergekomen. Mijn suiker was in Denemarken 43, dat is echt heel hoog. Gezonde suikerwaarden moeten normaal tussen de 4 en 8 liggen. Ik ben daar gelijk opgenomen in het ziekenhuis. Toen ik zelf insuline kon toedienen mocht ik terug naar Nederland. Terug in Nederland was het de vraag naar welk ziekenhuis ik wilde. Een academisch ziekenhuis heeft een andere invalshoek dan een streekziekenhuis. Ik heb toen uiteindelijk voor Alrijne gekozen omdat ze zeiden dat ik daar meer tijd en aandacht zou krijgen. Ik moet zeggen dat ik dat ook echt ervaar. Ik ben toen bij Verpleegkundig specialist Paula terecht gekomen, zij begeleidt mij nu nog steeds.”
Acceptatie
“Paula vind ik een topper, een heel fijn mens. Het was heel fijn dat ze dacht in ‘Wat wil jij?’ en dacht in mogelijkheden. Ik kreeg mijn diagnose en 1,5 maand later waren er weer selectietrainingen voor de hockey. Ik wilde daar gewoon fit staan. Je merkt dat sommige zorgverleners sporten met type 1 best spannend vinden omdat je suikers daardoor omhoog of omlaag kunnen schieten. Maar op lange termijn is het zo goed om lekker te sporten. Paula zei meteen: ‘dat gaan we regelen’. Ze heeft mij toen gelijk op de sensor gezet. Dat gaf heel veel vertrouwen waardoor ik gewoon de selectietrainingen kon doen en weer eerste keeper kon worden. Dat en het feit dat ik vlak na de diagnose mijn eerste baan kreeg en afstudeerde heeft mij heel erg geholpen om mijn ziekte te accepteren. Ik hoefde er eigenlijk helemaal niet belemmerd door te worden met de juiste begeleiding en steun.”
Je went eraan
“Ik denk dat je het zo het best kunt omschrijven. Ik weet eigenlijk ook niet meer beter. In mijn hoofd neemt het wel veel ruimte in en het spontane is er wel vanaf. Ik vond het in het begin ook echt wel moeilijk om te accepteren. Je bent jong, hebt altijd super gezond geleefd en dan word je ziek. Je kan er niks aan doen, maar je kan het ook niet genezen. Dat vond ik wel lastig het eerste jaar. Ik ben nu zwanger en dan is het super belangrijk dat je heel strak gereguleerd bent. Dat kost mentaal wel extra energie. Maar gelukkig voel ik me er absoluut niet belemmerd door, ik heb er goed mee leren leven en ik durf ook echt te zeggen dat er ook mooie dingen uit zijn gekomen, zoals een wielrenchallenge bij de Bas van de Goor Foundation. Of het feit dat ik nu gezinnen en jonge kinderen met (type 1) Diabetes kan helpen. Dat geeft een heel mooi en fijn gevoel. Ik heb iets naars in iets positiefs kunnen ombuigen.”
“Vanuit de Bas van de Goor Foundation help ik jonge kids en ouders als zij type 1 krijgen en willen sporten. Ook ben ik ambassadeur van de stichting JDRF.” JDRF streeft naar een wereld zonder diabetes type 1. “Dus tot het moment dat we Type 1 Diabetes kunnen genezen, helpt JDRF o.a. jongeren met de mentale acceptatie en uitdagingen van deze ziekte. Als je puber bent ben je al onzeker en wil je er graag bijhoren. Als je dan ook nog met een sensor of pomp loopt en dingen niet kan doen vanwege je ziekte, is dat mentaal best wel een uitdaging. Daar help ik jongeren bij.”
Vertrouwen
“Ik denk dat het belangrijkste is dat je het vertrouwen in jezelf moet blijven houden. Ik heb in het begin ook echt gedacht dat mijn leven over is, dat ik met een beetje mazzel misschien ooit een parttime baan zou kunnen doen als het niet teveel voor me is. En voor sommige mensen is dat helaas ook zo. Maar ondanks je diabetes, moet je erop durven vertrouwen dat je eigenlijk alles gewoon nog kan. Dat, in combinatie met niet te streng voor jezelf zijn als het een keer niet lukt, helpt voor mij enorm. Mijn mindset daarin is heel bepalend.”
Zwangerschap
“Met mijn zwangerschap gaat het echt heel goed. Mentaal zit ik er ook echt heel relaxt in. Ik weet niet of ik dat van tevoren had verwacht namelijk. Je bent natuurlijk de hele dag al bezig met je suikers scherp te houden. Maar als dat een keertje niet lukt heb ik er mezelf mee, dan is het mijn lichaam die een tik krijgt. Maar nu zit er zoiets kleins en kwetsbaars in je buik wat daar dus ook op meelift. Ik had verwacht dat ik dat super spannend zou vinden en daar ook best wel gestrest van zou raken. Maar ik heb vanuit mijn man, internist Kok en Paula zoveel support gehad.”
Voordat je zwanger kan worden met diabetes type 1 moet je medische groen licht krijgen. Je hebt vanaf het begin een medische zwangerschap. Dat betekent dat je meer echo’s krijgt en bloed geprikt wordt. “Het fijne aan internist Kok en Paula, was dat zij allemaal zo vanuit vertrouwen spraken dat dat goed kwam. Dat houd mij ook rustig waardoor ik er heel relaxt in sta, wat ook weer helpt om de suikers onder controle te houden. Dus dat versterkt elkaar ook. Alle medische controles zijn intensief, maar het is ook een heel fijn gevoel, want ik word goed in de gaten gehouden.”
Samen Beslissen
“Het zorgstelsel waar je als patiënt in terecht komt is ontzettend ingewikkeld. Er is aandacht voor de medische behandeling, maar als patiënt heb je ook echt zelf iets te kiezen. Als patiënt kan je altijd aan je zorgverlener vragen ‘Welke keuzes heb ik?’. Je hebt namelijk meer te zeggen dan je denkt. Je hoeft niet alleen maar te volgen wat een zorgverlener zegt, dat zit een beetje in het kader van Samen Beslissen. Dat dat ook echt kan met type 1. Zeker in het begin. Probeer gewoon veel te vragen: je stelt geen domme vragen, want dat zorgstelsel is super ingewikkeld. Durf aan je zorgverlener te vragen of hij of zij met je meedenkt. Dat scheelt al een hele hoop.”