‘Sinds half maart zit ik thuis en al die tijd ben ik niet op kantoor geweest. Morgen ga ik voor het eerst weer naar Leiderdorp voor een afspraak. Mijn man werkt ook fulltime thuis en onze kinderen zijn 4,6 en 7 jaar. De oudste geven we thuisonderwijs, maar ook de kleuters krijgen opdrachten. Dat probeer ik met mijn man af te wisselen. De één vermaakt ze ’s ochtends, de ander in de middag. Zo kunnen we toch een gedeelte van de dag ongestoord werken, want je wordt constant afgeleid als de kinderen om je heen zijn… Boven hebben we een kantoortje ingericht waar je de deur even dicht kan doen, besprekingen doen met kinderen om je heen is niet ideaal. Volgende week gaan ze weer twee dagen naar school, dat scheelt. Met thuisonderwijs ben je al snel een ochtend zoet.
Lerarenfamilie
Ik kom uit een familie van leraren, dus ik vind het best leuk om ze te begeleiden en te zien waar ze mee bezig zijn. Ik zie nu wat ze precies doen en wat hun ontwikkelingen zijn. Al komt je eigen werk er soms wel een beetje mee in de knel, dan doe ik 's avonds nog wat als ze slapen of als ze in bad zitten. Zo houd ik het vol. Werk en privé, alles loopt door elkaar. Nu hebben ze twee weken meivakantie en zijn ze hele dagen aan het spelen. Dat is lekker. In deze coronaweken zijn ze echt zelfstandig geworden! De eerste weken vroegen ze, ‘mam, pap kunnen we niet ergens heen?’ Maar alles was dicht. Nu vermaken ze zich thuis hartstikke goed. We hebben een grote tuin, een speeltuintje voor de deur en een buurmeisje met wie ze kunnen spelen, dat scheelt een boel!
De kinderen weten dat ik voor een ziekenhuis werk, maar dat ik niet aan het bed sta. Ze denken dat ik het geld tel van het ziekenhuis, haha. ‘Is er nog genoeg geld, mama?’ vragen ze dan. Als ze op tv iets corona-gerelateerd zien, vertel ik hoe het in ons ziekenhuis eraan toegaat.
Koffiedikkijken
Toch merk ik dat doordat ik thuiswerk, ik er verder vanaf sta. Met een vlog of deze nieuwsbrief komt het pas dichterbij. Ook voelt het raar dat collega’s zich uit de naad werken en dat ik thuis zit. Toch ben ik blij dat ik voor een ziekenhuis werk, ik voel dat ik in een nuttige sector werk.
Bij concern control behandelen wij financiële vraagstukken voor de gehele zorggroep, we stellen de maandrapportages op en houden ons bezig met omzet, jaarrekening, begroting, liquiditeit en kostprijzen. Momenteel zijn we vooral bezig met de vraag: ‘Wat is de impact van corona op de kosten?’ We proberen de meerkosten van corona in kaart te brengen zoals de verbouwingen, extra beschermingsmiddelen en alle overuren van het ic-personeel. Maar denk ook aan inkomsten die wegvallen, de reguliere DOT opbrengsten, maar ook bijvoorbeeld de inkomsten vanuit de parkeerplaats of het restaurant. Al met al blijft het een beetje koffiedikkijken, niemand weet wat het precies gaat doen.
Kruisbestuiving
Als ik weer naar kantoor zou gaan, kijk ik het meest uit naar de sociale interactie met mijn collega’s. Even een praatje als je binnenkomt of bij de koffieautomaat, een grapje tussendoor, maar ook een inhoudelijk gesprek. Zo kom ik er ook bij de koffieautomaat vaak achter waar die ander mee bezig is en zo krijg je kruisbestuiving. Dat heb ik nu niet, het is ieder op een eigen eilandje. Verder mis ik het in het ziekenhuis komen, het gevoel dat je met z’n allen erbij hoort. Daarnaast is het fijn om niet eens thuis te zijn: heerlijk op het kantoor! Niet voortdurend te hoeven schakelen tussen kinderen en werk. Al had ik overigens niet verwacht dat het thuis zo goed zou gaan. Vanaf volgende week gaan ze weer school en krijgen we langzaam maar zeker ons normale ritme weer een beetje terug!”