De huisarts stuurde haar door naar Alrijne Ziekenhuis Leiderdorp voor een echo. Hierop was een tumor van 3 cm zichtbaar. Maar er waren meer onderzoeken nodig: een punctie, een biopsie en een PET-scan. 'We waren ongerust over de uitslag. Ik heb nog nooit zoveel angst gevoeld als toen', vertelt Marbrecht. 'Je wereld staat op z'n kop.' 'Het was extra spannend omdat Marbrecht ook pijn had', vult Gert aan. 'Was het borstkanker, botkanker of waren er uitzaaiingen? Door de tumor wordt de hele wereld onder je voeten weggeslagen of zoals ik het verwoordde: deze kwam binnen zonder kloppen.'
Gert en Marbrecht besloten hun ervaringen op Facebook te delen. 'Zo geef je mensen de kans om mee te leven. En je kunt je ervaringen van je af schrijven.' Gert schreef blogs waarin hij met name het chemotraject vergeleek met de etappes van een wielerronde.
Invoelende verpleegkundige
Op 17 maart kregen ze alle uitslagen. Marbrecht: 'Het was gelukkig het beste van de slechtste scenario's: borstkanker. Dat is natuurlijk vreselijk, maar het zat op één plek en het was goed te behandelen. Ik haalde taart om dat te vieren.' Inmiddels was Marbrecht onder de hoede gekomen van casemanager Lonneke Greup.
Iedere patiënt die in een van de ziekenhuizen (Alrijne Ziekenhuis, Groene Hart Ziekenhuis) van het netwerk Samen+ wordt behandeld, krijgt een casemanager toegewezen. Deze gespecialiseerde verpleegkundige begeleidt de patiënt tijdens het behandeltraject en is het eerste aanspreekpunt voor alle vragen. Daarnaast coördineert zij samen met de patiënt het behandeltraject en houdt ze nauw contact met de andere zorgverleners.
Marbrecht: 'Lonneke heeft mij vanaf het eerste gesprek prima begeleid. Ik vond haar een fijne invoelende verpleegkundige. Ik zou eerst chemo krijgen, gevolgd door een operatie en bestralingen.' Chemokuren Tien dagen later startte de eerste van zes chemokuren. Elke chemokuur duurde drie weken. "Kun je trainen voor zo'n koers? Nee dus. Alles wat komen gaat is nieuw en brengt de nodige onzekerheid met zich mee." (blog) De chemokuren hakten er behoorlijk in. 'In het begin was het nog wel te doen', vertelt Marbrecht. 'Je hebt slechte en goede weken. Maar met name de tweede helft van de chemoperiode was heftig. Je gaat enorm achteruit. M'n hoofd wilde meer dan ik kon.' "Na elke bocht kijk je voorzichtig omhoog en dan besef je direct dat je niet zo ver kunt kijken. Twee meter voor je wiel en niet verder, is het devies." (blog) Na de chemokuren bleek dat de tumor behoorlijk was geslonken. Nadat Marbrecht was aangesterkt, werd ze begin augustus geopereerd. In september volgden nog 21 bestralingen.
Stralende bruid
Marbrecht: 'Het was bijzonder dat ons aanstaande huwelijk steeds naar voren kwam tijdens de gesprekken in het ziekenhuis. Er werd echt rekening mee gehouden in het behandeltraject.' Op 9 oktober was Marbrecht een stralende bruid. Gert overhandigde haar een mooi boekje: "Binnen zonder kloppen", waarin de blogs en Facebookberichten uit de hele periode zijn gebundeld. 'We zijn samen steeds heel positief gebleven. Alle reacties en de zorg en medewerking vanuit het ziekenhuis hebben ons goede moed en kracht gegeven.'