Ashley werd geopereerd. Er werd gekeken hoe hij zou functioneren met aan de een kant een halve nier en aan de andere kant driekwart nier. Dit ging niet zoals gepland, uiteindelijk zijn allebei zijn nieren verwijderd.
Thuisdialyseren
Ashley kreeg de keus om thuis of in het ziekenhuis te dialyseren. Ashley: 'Ik heb toen voor thuisdialyseren gekozen. Ik had toen nog geen kinderen en had in mijn hoofd dat ik thuis nog van alles kon doen, zelfs werk zoeken. Ik had toen nog niet door dat ik nog lang niet kon gaan werken. Het was veel erger dan ik dacht.'
De eerste periode thuisdialyseren was fijn. 'Ik kreeg thuis een mooi apparaat wat ik ’s avonds aan kon sluiten en er ’s ochtends weer af kon halen. Het was een fantastisch systeem.' Toen zijn vrouw zwanger raakte van hun eerste kindje wilde Ashley niet meer thuisdialyseren. Hij voelde zich geïsoleerd en had contact met andere lotgenoten nodig. Voordat hij in het ziekenhuis kon gaan dialyseren heeft hij eerst nog een tijdje Continue Ambulante Peritoneale Dialyse (CAPD) gehad. Bij CAPD wordt een aantal keer per dag handmatig de spoelvloeistof gewisseld. 'Ik heb alle fases van het dialyseren doorlopen.'
Dialyseren in het ziekenhuis
Ashley vond het dialyseren in het ziekenhuis fijn. Hij was met mensen die hetzelfde doormaakte als hij. Ashley: 'Het geeft een bepaalde steun, een gevoel van samenhorigheid. Je kent elkaar op een gegeven moment. Je praat met elkaar over je familie en vrienden. Er ontstaat een band, in die periode had ik dat echt nodig. Mijn lotgenoten op de dialyseafdeling hebben mij er echt doorheen geholpen.' Ashley reisde in die periode drie keer per week naar Leiderdorp om te dialyseren, dit was wel erg vermoeiend. 'Wanneer ik thuiskwam was ik erg moe, dan ging ik even liggen en was de dag alweer voorbij. Ik kwam niet meer echt tot rust. Daar heb ik toen wel mijn balans in kunnen vinden. Het werd gelukkig steeds makkelijker.'
Transplantatie
Ashley stond al die tijd op de wachtlijst voor een nieuwe nier. Omdat hij kanker had gehad moest hij in ieder geval vijf jaar dialyseren, daarna kon hij gekeurd worden. Ashley: 'Ik heb eerst in mijn familie gevraagd of iemand een nier aan mij wilde doneren, mijn broer bleek een match. Uiteindelijk kon dit toch niet doorgaan. Gelukkig was er binnen 1,5 week al een nieuwe match, dat ging heel snel.'
De transplantatie was voor Ashley een rollercoaster. Gelukkig heeft zijn lichaam de nier niet afgestoten. 'Het is natuurlijk nooit 100%, maar hij functioneert goed genoeg om mij vooruit te helpen. Ik heb de nier nu vijf jaar, daar ben ik heel blij mee. We gaan nu weer verder naar de volgende vijf jaar.'
'De toekomst is nog onzeker. Je weet niet hoe het gaat verlopen, of de nier minder gaat functioneren of dat hij stabiel blijft. Maar hoe het ook zal gaan, ik kijk er altijd positief tegenaan. Ik heb familie die mij steunt en die altijd achter mij staat. Ook in de donkere dagen. Ik hoop niet dat het heel snel zal veranderen. Maar mocht het wel zo zijn zal ik er gewoon voor moeten buigen en het dialyseproces weer moeten oppakken, ik ben het gelukkig niet verleerd.'